سفره دار مدینه

وقتش رسیده تا که قدری با خدا باشم

به اصل خود بر گردم از غفلت جدا باشم

با اهل دنیا هر چه که بودم دگر کافی ست

حالا زمانش شد که با اهل ولا باشم

من فطرتم میل مناجات سحر دارد

در آسمان بندگی باید رها باشم

امشب که قرص کامل مهتاب را دیدم

مطلوب باشد گرم تسبیح و دعا باشم

گفتند باب رحمت حق روی من باز است

گر معتکف در نیمه ی ماه خدا باشم

دیدم هم اکنون که بساط عاشقی جور است

خوب است من هم در مدینه یک گدا باشم

با یک توسل بر نخی از چادر زهرا

خاک قدوم یوسف خیرالنسا باشم

غم ز آتش دوزخ ندارم تا حسن دارم

وقتی که اسم اعظمی چون یا حسن دارم

رضا رسول زاده